Καιλεστίνος

(Celestine).Όνομα πέντε παπών και ενός αντίπαπα της Ρώμης. 1. Κ. A’ (; – 432). Πάπας της Ρώμης (422-432). Καταγόταν από τη Νάπολη και διαδέχθηκε τον Βονιφάτιο A’. Στα χρόνια της παπικής εξουσίας του προσαρτήθηκαν στη Δυτ. Καθολική Εκκλησία οι επισκοπές τις Ιλλυρίας. Φανατικός οπαδός των δογμάτων του Αυγουστίνου, καταπολέμησε τον πελαγιανισμό, τους ημιπελαγιανούς της Γαλατίας, τους νοβατιανούς της Ρώμης και το 430, στη σύνοδο της Ρώμης, καταδίκασε τον Νεστόριο. Οι επιστολές του Κ. σώζονται έως σήμερα και από το περιεχόμενό τους διαφαίνεται η εκκλησιαστική μόρφωση, ο ισχυρός χαρακτήρας του και η πίστη του στις παραδόσεις τις χριστιανικής Ρώμης. Η Δυτ. Καθολική Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και τιμά τη μνήμη του στις 6 Απριλίου. 2. Κ. B’ (Γκουίντο ντι Τσιτά ντι Καστέλο, ; – 1144). Πάπας της Ρώμης (1143-44). Καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Τοσκάνης. Διαδέχθηκε στον παπικό θρόνο τον Ινοκέντιο B’ και αμέσως κατάργησε το ανάθεμα εναντίον του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Z’, που του είχε απευθύνει ο προκάτοχός του επειδή τον θεωρούσε υπεύθυνο για τον εμπρησμό της εκκλησίας του Βιτρί. 3. Κ. B’ (Τεμπάλντο Μπουκαπέκο, 12ος αι.). Αντίπαπας (1124). Εξελέγη ως αντίπαλος του Ονώριου B’ και παραιτήθηκε την επομένη της εκλογής του. 4. Κ. Γ’ (Τζιατσίντο ντι Πιέτρο ντι Μπομπόνε, 1106; – 1198). Πάπας της Ρώμης (1191-98). Υποχρεώθηκε από τον Ερρίκο ΣΤ’ της Γερμανίας να τον στέψει αυτοκράτορα στη Ρώμη και λίγο αργότερα να του παραχωρήσει την Απουλία και τη Σικελία. Στα χρόνια του και με τη δική του έγκριση ιδρύθηκε το τάγμα των Τευτόνων Ιπποτών. 5. Κ. Δ’ (Γκοφρέντο Καστιλιόνι, ; – 1241). Πάπας της Ρώμης (1241). Πριν ανέλθει στο παπικό αξίωμα ήταν κιστερκιανός μοναχός. Δεκαέξι ημέρες μετά την εκλογή του πέθανε. 6. Κ. E’ (Πιέτρο Αντζελέρι, 1215 – 1296). Πάπας της Ρώμης (1294). Ίδρυσε το τάγμα των Ερημιτών του Αγίου Δαμιανού (1251), το οποίο αργότερα ονομάστηκε προς τιμήν του τάγμα των Καιλεστίνων. Τον Ιούλιο του 1294 εξελέγη πάπας, αλλά λίγους μήνες αργότερα, υπό την πίεση πολλών καρδιναλίων, υποχρεώθηκε να παραιτηθεί. Από τότε και έως τον θάνατό του έζησε υπό περιορισμό. Το 1313 ανακηρύχθηκε άγιος από τον πάπα Κλήμεντα E’. H Δυτ. Καθολική Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 19 Μαΐου.